Onderweg ... Las Grutas – Península Valdes – Playa Union – El Bolson - Bariloche
Las Grutas
Tegen zonsondergang komen we aan in Las Grutas, een ‘balneario’ waar het nog aangenaam warm is, langs het uitgestrekte strand. Ideaal dus om vanop een klifje een verfrissende pint te drinken (het Argentijnse Quilmes is zeker ok, en een Stella Artois is voor de zelfde prijs een beetje ‘thuis’ zijn). We logeren in onze koffer op de camping, en ontwaken met een tas verse koffie. Ons eerste ‘avontuur’ staat te loeren: we worden tijdens onze strandwandeling verrast door opkomend tij, en op tijd weggeroepen door strandwachters. Oeps! Na een half uurtje puur zonnen, vertrekken we weer richting Zuiden.
-Puerto Piramides-
Peninsula Valdes, een goede 400km verder, is een groot natuurpark in de buurt van Puerto Madryn, liefst 3600km² groot! We overnachten in het park, in Puerto Piramides, rustig haventje waar vroeger zout werd verscheept, nu toeristen: hier komen de tourbussen ’s ochtends aan uit Puerto Madryn, en vertrekken de toeristen per boot om in de baai walvissen en andere beestjes te spotten. Zonder de aanwezigheid van deze tourbussen, ontdekken wij een rustig klein dorpje, en informeren we naar een rondvaart voor de volgende ochtend. Na een nachtje ‘kofferslapen’ vertrekken we om 9u met de boot. We kozen gelukkig voor het zodiactype – met een maximum van 40pers ipv 80 voor de grote boten – en hebben nog meer geluk dat er enkel een groep 14 Italianen meereist. Met walvissen geen geluk, zoals verwacht: het seizoen eindigt half december en buiten een aangespoelde (gestorven) en een gefosiliseerde walvissen, zagen we ook heel wat andere, kleinere zeebeestjes: zeeolifanten, -honden en –leeuwen. Later zijn we met de auto het schiereiland gaan ontdekken en zagen we nog meer van dat alsook pinguins, guanacos enz.
In de late namiddag zijn we alweer wat naar het Zuiden gezakt, om alvast in de buurt te zijn van Trelew, waaruit we de oversteek via de Ruta 25 zouden doen naar de bergen van de Andes. Een laatste maal aan de kust dus, bij Playa Union, waarvan ons vooral de overheerlijke picada de mariscos (allemaal kleine porties zeevruchten) en het verse vispannentje zullen bijblijven. Na een goede nachtrust hebben we zondagochtend de costa gelaten voor het wat het is, en de Ruta 25 genomen, doorheen de woestijn richting bergen!
- Ruta 25 -
De doorsteek was prachtig. Ons autotje heeft er alweer een goei 800km bij gekregen ( we zitten nu al op 2500) en wij genoten van prachtige landschappen, allemaal verlaten (je hebt pas een dorpje om de 200km of zo) maar om de zoveel tijd wordt het landschap dan weer groen (in de vallei langs de Rio Chubut) of dan weer zandwoestijn of rocky gebergtes… We beseffen wat Gaston’s vader bedoelt met ‘faites vos kilomètres, vous verrez’. Rijden is hier bijna een reisdoel op zich, het is genieten.
- El Bolson -
We komen aan in El Bolsón, volgens de Lonely Planet “a laid-back little town synonymous with the pony-tailed back-to-nature folks who began to flock here in the 1970’s”. Inderdaad een echt vakantiedorpje met gezinnen die maté drinken rond het parkje, backpackers die wat rondslenteren,… een hippy-dorpje in de bergen. Vele zaken zijn gesloten – zondag – en als we ’s avonds iets willen gaan eten, realiseren we dat ze hier van uur zijn veranderd! Het is wat later dan verwacht en rustiger in de stad, en dus gaan we – eigenlijk ook wel vermoeid van de kilometers- na een heerlijk stuk vlees en flesje Argentijnse wijn, richting bed!
Laatste dag van het jaar: Bariloche! Ik schrijf onderweg naar Bariloche, waar we over een kleine 80km zullen aankomen. Een mooie bergweg doorheen groene bergen, en veel water (riviertjes, watervallen en meren). Het is hier ‘fris’ (weet niet wat het weer in België is en wil jullie niet op de tenen trappen … toch is onze realiteit: komen van 30° aan de kust met blauwe hemel, naar een bewolkte kleine 20° graden) Aangekomen in Bariloche zullen we eerst uitkijken naar overnachting ( t is ten slotte hoogseizoen, piekzomer en oudejaarsnacht) en dan meefeesten zeker ?! Morgen in de late namiddag hebben we dan een korte etappe van 80km naar Villa La Angostura. Van daaruit gaan we gedurende twee dagen de ‘ruta de los siete lagos’ volgen. Een kleine honderd kilometer in de bergen, van meer tot meer, tot San Martín de Los Andes. Hier eindigt eigenlijk het etappe rijden, en wordt het puur rijden voor de terugweg van 1400km terug naar Tandil. Maar zover zijn we nog niet: eerst nog genieten en feesten!
Wij kijken alvast uit naar een Argentijnse oud naar nieuw, en wensen jullie – enkele uurtjes vroeger dan wij- een leuke avond toe, en vooral, een gelukkig 2008!
