Genieten genieten

En zo geschiedde ... Ongeveer 6uur zat er tussen de beslissing om een ticket te kopen en mijn aankomst op de luchthaven! Mijn vliegtuigje vertrok netjes om 4u s ochtends en landde 12u later in Madrid en nog eens enkele uurtjes later in Barcelona, waar het mijn beurt was voor een verrassing: Pierre wachtte me op! Heb dan 2 nachtjes geslapen (t is te zeggen dat ik met de kleine jetlag toch zel moeilijk in slaap viel .. tot vreugde van Pierre die mijn hele verhalen moest aanhoren terwijl hij al bijna lag te snurken)

Vrijdagavond zijn we dan naar België gevlogen voor een weekendje vollenbak vriendjes! Zaterdag ontbijt met Muriel en Antony in centrum Antwerpen, annex verrassinsbezoekje aan vrienden ginder, dan hup naar de tweede brunch voor de verjaardag van Annick Hagenaers (en oeps, besef nu dat ik em gisteren ben vergeten!), waarna we naar het scoutslokaal van de UPB zijn gegaan tegen het einde van de, hou u vast, allereerste bijeenkomst van het allerofficiële P&P huwelijkskoor! De sfeer leek er goed in te zittenm waardoor onze eerste doelstelling al goede slaagkansen lijkt te hebben: vrienden leuke momenten laten beleven, en ja, ondertussen ook wel beetje liedjes oefenen natuurlijk! Alvast bedankt aan alle stemmen en hulpjes! Degene die van ver komen, degene die hun werf even laten voor wat het is, zij die dochterlief bij Duc achterlaten of nog die hun waardevolle zaterdagnamiddag-ik-kan-eindelijk-naar-de-winkel-uurtjes opofferen enzomeer! Gracias guapos!


Daarna nog meer vriendjes samen op de "plan eens je zomervakantie" annex "test een nieuwe meeneem chinees uit" tot alweer de vroege uurtjes! En zondags toch wat familie bij Pierre, waaronder de grootouders die ondertussen terug zijn uit Argentinië en ook Pierres tweelingzus die naast de functie van koorleidster ook nog die van getuige heeft gekregen/aanvaard!
Maandag was voor Pierre "back to work" en dus voor ons beiden een pijnlijk vroege wekker en richting luchthaven! Waarna ik wat heb gebabbeld met mijn schoonmoeder, dan mijn grootmoeder heb bezocht, waarna het teatime was bij Caro met Vero! En s avonds tenslotte chinees alweer, maar eindelijk met mijn zussen/partners en ouders!
Niet dat het jullie allemaal in detail boeit, maar wij vonden het allesinds heel fijn om op zo korte tijd veel vrienden gezellig te hebben gezien en een paar belangrijke (start)momenten hebben mogen beleven!

De nabije toekomst brengt alweer heel wat over en weer vliegen met zich mee, ik zit nu in het hotel in Barcelona waar ik op Pierre wacht (na enigsinds neurotisch geshopt te hebben - mijn kleine schattige voet- en andere maten zijn niet zo simpel te vinden in Bs As ;-)), morgenochtend vlieg ik op Bs As en Pierre waarschijnlijk donderdagnacht, om "si Dios quiere", een volle DRIE dagen weekend te vieren in Bs As (en vieren zullen we: eindelijk een volledig weekend, een nieuwe echte? start en ook een mooie, leuke, spannende 9 jaar samen al onderweg!!)

Back in Europe for one week

Mijn vergadering is goed verlopen : we kunnen weer starten op 1 februari!
enigste hik ... ik moet in Barcelona blijven tot het einde van de maand ...
maar ik word getroost ... mijn verloofde landt morgen avond in Barcelona :D

Ons plan is dus:
- woensdag avond landt Pascale in BCN
- vrijdag avond komen we terug voor een WE Antwerpen en wie weet zee
- maandag ochtend keer ik terug naar BCN (wekker om 4am...)
- dinsdag komt Pascale naar BCN
- woensdag vliegt ze terug naar Buenos Aires
- ik probeer om tussen woensdag en vrijdag naar Buenos Aires te vliegen

en dan begint hopelijk ons Argentijns avontuur voor goed!

Tot vrijdag dus !

Weekje Solo

Allemaal ‘fingers crossed’ ! Wanneer ik dit schrijf – in het holst van de Argentijnse nacht – is Pierre rustig aan het slapen in Barcelona, om morgen op volle krachten zijn ‘plan’ voor te stellen aan het managers team ! Hopelijk weet ie daarna dan ook meteen wanneer hij nu toch maar eens terugkomt naar Buenos Aires.
En effet, une semaine comme ça, même si Bs As est énorme, pleine de resources, de gens sympa et que je n’en ai pas encore vu un pourcent, je n’ai pas facile à prendre beaucoup de bonheur à toutes ces belles choses que je vois, ni même au soleil dont j’ai le privilège de pouvoir profiter ! Temps qu’il rentre donc et qu’on découvre tout ça de plus près à deux !

Entre temps, cela ne veut pas dire que je n’ai pas étendu mes antennes, ou que je me suis abstenue de figer des images sur ‘pélicule’ ! Mais si je vous mettais déjà tout sous les yeux d’une seule fois, qu’allons nous faire les 6 mois à venir ?! Je vais donc doser selon mes activités de cette semaine ! Mis à part mes 3 cours de Evi que j’ai parcourus avec succès, les machines à linges que j’ai fait tournée, les courses que j’ai faites au supermarché (attention, ne me sous-estimez pas, chacune de ces activités sont des aventures en sois! mais je vous en épargne les détails ;-)) j’ai principalement été occupée par l’installation dans l’appart – et tout ce qui va de paire – deux, trois, dix tours dans San Telmo et une centaine de balades dans Puerto Madero. (évidemment que j’exagère, imaginez-vous combien de balades je pourrais faire si le moral était au top ! et combien de lignes de blogs cela feraient …. ;-) mieux ainsi non ?)

A San Telmo, le petit quartier ancien - l'ancien petit quartier, où est né le Tango (il est né aussi dans la Boca – quartier que je n’ai pas encore visité. Je vous dirai qui a raison), aux belles maisons de maîtres, abandonnées en 1800 et dès pour cause d’épidémie (voir plus haut) est donc un quartier assez sympa, fort proche de notre appart. S’y trouve aussi le VIAVIA où j’ai férocement essayé de m’informer quand à quelques excursions qu’ils organisent. San Telmo où, vous le savez déjà tous entre-temps, a lieu les dimanches le petit marché où pour l’occasion le trafic d’auto fait place au trafic de touristes ! J’ai essayé "de tout mon best" d’y passer un bout de temps digne de ce nom, mais force est de constater que les petites artisaneries, souvenirs, t-shirt, casquettes, tasses de mate (l’espèce d’infusion d’épices que boivent les argentins du matin ou soir et dans n’importe quel lieu), chapeaux, cd’s, livres secondes main, etc … ne me passionnent pas des masses ! Avant même de m’en rendre compte et dans un temps tout à fait chrono, je me suis retrouvée au bout et à la fin de la rue, ... et du marché. Quelques impressions quand même, car je ne vous cacherai pas qu’en retournant aujourd’hui pour la 3ième fois, je me suis surprise à apprécier l’ambiance ;-)

- (dé) Tangodansers op Plaza Dorrego-

- en voor de rest is het gezellig 'ieder zijn ding'-

- zo de kunstenaar zo het kunstwerk ;-) -

Pour les yeux de Pierre principalement, s’ils passent par ce site, quelques rapides photos de notre appart ; du ‘florero’ à la salle de bain, à mon plat de fruits, en passant par nos deux tas de linge dans le ‘hall’! (ah oui, notre appart se trouve au troisième étage derrière les grues, le long donc des docks)

Quelques vues supplémentaires du Puerto Madero en général:

J’ai fait aussi une découverte (toujours en un temps record mais pour des raisons climatiques cette fois-ci : mon fin nez – oui, j’ai dit ‘fin nez’ ! – météorologique m’avait persuadée qu’un gros orage allait explosé alors je me suis dépêchée de rebrousser chemin) de la réserve naturelle Costanera Sur qui se trouve à deux quartiers d’ici, juste passée la fontaine ‘fuente de las Nereidas’, jugée en son temps trop osée pour pouvoir embellir la plaza de Mayo. La réserve naturelle est un peu un trésor caché, ou plutôt, un (heureux) accident de la nature: En construisant les docks dans les années 1800 et dès, ils ont délaissé quelques peu les rives. D’autant plus que les docks- construits pour l’exportation de grains – se sont avérés très vites trop petits, nul n’a encore prêté attention à ce quartier pendant des dizaines d’années. Sur les rives est venue se posée la vase de la rivière, et sur ce sol fertile la nature est devenue maître ! En God zag dat het goed was en de mens vond het leuk om er te wandelen! Pascale ook ;-)

Avant de quitter et d’aller dormir – il est quand même déjà passé 4h du mat - oeps!

(je pourrais presque réveiller Pierre de ma douce voix ;-) )

...

En Facebook, un collègue me proposait de joindre un groupe/ une pétition contre les abus dans les homes en Bulgarie. Une autre pétition, encore un groupe, … Jusqu’à ce que je vois que ce même home semble faire couler beaucoup d’encre en Belgique, entre autre sur le site du Standaard. En préparant le blog-update de ma petite semaine seule, je suis restée scotchée au reportage (à visionner par de standaard) en question. C’est franchement inhumain, infâme. Y a presque pas de mots pour tant de négligence ! Une des pires images pour moi, c’est l’aide « soignante » qui, devant la caméra filmant l’enfant chaire sur os, dont on a amputé le pouce parce qu’il n’arrêtait pas de le sucer, cette dame dit «il n’est pas malade à ce que je vois »… Quelle belle union forme l’Europe, quel beau projet !

On the move!

Voor de zoveelste keer de laatste maanden, veranderen we morgen - woensdag - van 'thuis'. Met pak en zak ga ik rollen naar Calle Olga Cossettini 1691 piso 3ero. depto 302 ! Een heel leuk appartementje lijkt ons, dat we voor een maand gehuurd hebben in Puerto Madero, beetje in de rush gezien Pierre naar Barcelona is en een appartement gemakkelijker door de beugel kan voor zijn werkgever. Voor mij goed hoor: ik behoud daar mijn 'sport'activiteiten, zit in een veilige buurt met veel restaurantjes enzovoort, en kan er weer volop geniet van huishoudtaken!! Ja, echt waar, ondertussen loopt een van onze drie valiezen over van de was! Al hebben we bij aankomst in Buenos Aires wel een pak laten wassen en een deel laten strijken, toch wel twee zakken vol voor een volle 12€...

Het nieuws uit Barcelona klinkt positief - nog wel wat vermoeid van een helse reis - Pierre kreeg groen licht om in de week van 28 januari hier te beginnen. Hij moet zijn plan nu nog "consolideren" ( een stoute tong zou durven zeggen dat hij nu als een echte consultant powerpoints gaat maken, maar zo zijn we niet hé!) en dan komt ie ergens volgende week terug. :-)

Ik heb het wat moeilijk om er nu weereens in te geloven - dit is dan ook al de zoveelste keer dat hij groen licht krijgt - maar goed, we zullen wel zien hé! Terugkomen doet ie allesinds :-), en we zijn een beetje overeengekomen dat als zijn project op 1 februari niet los loopt, dat wij dan zelf voor ons 'project in het buitenland' zorgen en op reis gaan ;-) Héhé! Misschien een beetje uitleg?

We vonden het fijn - we vinden het nog altijd! - om eens een paar maanden iets anders te beleven, samen zo, in een ander ver land. Maar stilaan beginnen we te vinden dat al dat uitstelgedoe wel veeleisend is, de tijd begint te korten, Pierre investeert zich in een project zonder dat hij kan beginnen en ik heb de PINA-collega's en het werk echt wel niet gelaten om in Barcelona het huishouden te runnen of hier alleen te zitten en Pierre in Barcelona. (om het wat op flessen te trekken ;-)) Dus goed. Wij beetje babbelen vorige week voor het geval het in Barcelona niet vlot getrokken wordt, wat dan? En toen bedachten we: dan gaan we reizen! Ja, als er al drie maanden uitstel is, dan komt er toch een einde aan onze flexibiliteit! Nu sinds het (skype)telefoontje van Pierre na zijn vergaderingen vandaag, lijkt dat niet meteen nodig.

Waarom vertel ik het dan toch? Want mocht het toch nodig zijn gezien superonverwachte negatievere scenarios (onder het motto 'the worst case scenario is never bad enough'), dan zijn jullie al een heel klein beetje voorbereid, maar vooral - laten we hopen dat Pierre's harde werk effectief een start in Bs As opbrengt - dan weten jullie al waar we de komende jaren onder andere over gaan dromen ;-) En eerst ten volle genieten van 2008 - en nu gaan slapen!

Een eerste week in Bs As

Heb het gevonden, hoe warm het is: dinsdagavond zijn we de wijk 'Palermo' gaan ontdekken - een heel klein stukje dan toch - en toen we terugwaren in ons hotel wist het tv-scherm ons te vertellen dat het nog steeds 32° was, met een sensacion termica van bijna 38°C!!

Nu ondertussen is het wel wat afgekoeld - we hebben donderdag zelfs een beetje gemord op de 24°, de grijze hemel en de enkele druppels die uit de lucht kwamen te vallen ;-) Héhé, niet mooi hé, tegenover de Belgische winter?

Wat kunnen we nu vertellen over een eerste week Bs As? De eerste indrukken hebben jullie al, die hebben we een beetje aangevuld door wat rond te lopen, nog niet in alle wijken, wel al Puerto Madero, San Telmo, een beetje Palermo (met erg veel groen, en onnozel veel mensen die in die parken joggen! Met zo'n hitte lijkt ons dat nogal maso...) en genoeg microcentro!

Daarnaast zijn we vooral op zoek geweest naar een dringend plekje (lees: appartement dat nog vrij is, voor 1 maand, in een bevolkte en superveilige buurt) voor mij de volgende dagen. Ik heb ook netjes mijn tandarts gecontacteerd - die is uiteraard zoals iedereen nu met vakantie - en twee organisaties, waarvan een al gereageerd heeft. Ik word eerstdaags gecontacteerd door de verantwoordelijke voor sociaal werk en samen bespreken we dan de mogelijkheden.

Het werk van Pierre - in het vierkantje hierboven kan je zijn bureau zien, rechtsonder - loopt (weereens) niet zo vlot, en eigenlijk hadden we hier nog niet moeten zijn, want hij heeft geen werkmensen die beschikbaar zijn. Hij moet dus terug naar Barcelona. Dat is natuurlijk niet het meest leuke nieuws om mee te beginnen in Bs As. We hadden als 'worst case scenario' al wel bedacht dat hij misschien eind januari, begin februari een paar dagen zou teruggaan, maar eigenlijk niet dat hij gewoonweg niet zou kunnen beginnen. Al meer dan 2 maanden is de start in Bs As uitgesteld...

Pierre vliegt dus op Barcelona, waarschijnlijk voor een week of twee, en ik heb besloten hier toch maar te blijven. Niet dat ik het echt zie zitten om hier in een grote, nog veelal onbekende stad, zo snel na aankomst twee weken met mezelf te zitten, maar ben het wel wat beu om de grillen van het project te volgen. Erg spijtig dat hij al zo snel na aankomst vertrekt. Nu, ja vertrekken ... Aerolineas Argentinas is volledige chaos: meer dan 5000 mensen zijn geblokkeerd in Ezeiza, de luchthaven, en na enkele uren wachten voor gesloten check ins, is Pierre zonet teruggekomen naar het hotel. Hopelijk morgenochtend meer geluk!

De l'air frais à Buenos Aires

Nous voilà de notre côté du monde, arrivés dans la Grande Ville! A Tandil nous avons été accueillis vendredi soir après nos kilomètres par les grands parents de Pierre, un bon petit repas, une bonne nuit et un autre petit déjeuner, des bons conseils, et chargés de bons souvenirs, d’une bonne entente, c’est parti : vers 16h nous montons pour 6 heures dans le bus : direction Buenos Aires, ou tout sauf du bon air! héhé!

Une chaleur écrasante! (n'ai pas encore vu de thermomètre indiquant la température dehors, mais sur internet ils parlent de 28 à 38°C!) et une ville, des rues, des croisements, des voitures, des bus, des bus, et des bus. Des rues à 2 bandes, ou l’avenue à 16 bandes… Les Autopistas dans la ville surélevés à hauteur des appartements. Des taxis, des piétons, quelques vélos, et puis les 'wrakken' qu'on ne pourrait plus que difficilement appeler des voitures (je jure que le contrôle technique n'existe pas ici!)

Nous sommes dans un très agréable hôtel de chaîne espagnole, en plein centre ville. Et oui, le quartier se nomme 'microcentro', autant dire que c'est central;-) A deux pas, la Plaza de Mayo, celle avec la Casa Rosa du gouvernement. Celle aussi connue pour les protestations de ces mères (devenus grands-mères) qui demandaient l'éclaircissement sur la disparition de leurs fils. A deux cuadras (deux blocs), le 'puerto Madero', lieu hip et branché constitué de vieux hangars à grain rénovés en resto, boîtes et café, où il fait bon se promener le soir.

Puis, à quelques pas encore, je dirais 3 cuadras tout au plus, le quartier San Telmo! Petites ruelles pavées, vieilles brocanteries ou vieux libraires,... Un quartier qui sort droit de l'histoire (les toutes bonnes familles habitaient là jusqu’à fuir le quartier début 1900 pour cause d’une épidémie), et qui revit tous les dimanches par son petit marché aux puces installé dans les rues (rendues piétonnières pour l'occasion) entre les belles demeures !! Et dans le bas de San Telmo, à 15min de marche d'ici, le bureau de Pierre. Et une rue plus loin (tu t'es perdu(e) ou tu me suis ;)?) la Calle Chile avec oui ... oui ... le VIA VIA café! Inévitablement donc on s'est retrouvés là déjà 2 fois pour le lunch. On y parle sagement en espagnol, ça oui, la cuisine est argentaine (les prix aussi: menu plat principal chaud + boisson + dessert/café pour +/-3,5€!) et nous avons la curieuse manie de traiter les autres de touristes (l'américain avec son gros lonely planet 'amérique du sud' all in one – c’est quelque chose qui m’a toujours intrigué, comment mettre tout un continent dans un seul livre ? // les 3 jeunes anversois qu'on reconnaît à 'kzen kik et nie'//...)

Au programme les jours à venir : découvrir encore les quartiers de Palermo et Recoleta, plus au nord, qui sont avec San Telmo et Puerto Madero des quartiers ‘potentiels’ dans notre recherche d’un appartement. Pour moi : prendre contact avec l’orthodentiste conseillé, et avec mes 2,3 pistes ‘prépensées’ pour trouver un projet volontaire. Pour Pierre : il a malheureusement eu la mauvaise nouvelle à son retour au travail que les « effectifs hommes » n’étaient pas disponibles avant 2 semaines. Il prendra donc très probablement déjà l’avion pour la Vieille Europe ce weekend pour une ou deux semaines.

Mais en attendant que Pierre rentre du boulot avec plus de nouvelles concrètes, je monte me rafraîchir à la piscine avec notre Lonely Planet à nous (et le Rough Guide, le Argentinië Dominicus, le Lonely spécial Buenos Aires et les deux cartes de la ville) pour préparer notre ‘prospection’ appart de ce soir ! Hasta luego amigos !

Ruta de Los Siete Lagos

In Villa La Angostura hebben we dus fietsen gehuurd om het schiereiland met natuurreservaat rond te fietsen : 12km heen, ‘nivel medio-alto’… en na geen 50meter, van de fiets afgestapt ! Man, wat hebben we verder afgezien! Het was wel leuk en de moeite waard: het is een lange strip, in het begin dus een paar steile heilingen, daarna meer heuvels eigenlijk, om te eindigen in een stukje speciaal bos, arrayanes, waarnaar het park genoemd is. We hebben de weg toch afgelegd in een flink anderhalf uur ( tegenover de 2,5 die aangekondigd waren) dus toch een beetje sportief van ons, bedachten we. Nu op het uiterste van het schiereilandje kan je ook een bootje terug nemen, en dat hebben we dan toch gedaan, als beloning zo. Niet zo sportief zou je denken, maar er is altijd erger: er zijn ook mensen die met de boot vertrekken, 500m met de gids tussen de bomen wandelen, en terug op de boot stappen!

(maar de levensles is wel: de volgende episodes van Start To Run downloaden en er werk van maken in de komende maanden! )

Na het fietsen hebben we dan de auto genomen en zijn we officieel begonnen aan de Ruta de los Siete Lagos. We bevinden ons halverwege Argentinië (van Noord naar Zuid gezien), aan de westkant, dus in de Andes. We beginnen uit Villa La Angostura, dat aan hetzelfde enorme LAgo NAhuel Huapi ligt als Bariloche. Rechts Lago Correntoso, links Lago Espejo, en een eerste halte aan de Lago Espejo Chico voor een overnachting in een godvergeten camping. Hamburguesa completa op het vuur, barkoude nacht in het tentje, en ’s nachts nog net een glimp opgemerkt van een prachtige sterrenhemel (nog nooit gezien!)

Na ons campingavontuurtje terug de (hobbelige, aarden) weg op langs de andere meren. Beelden zeggen soms genoeg:

- Península Quetrihué aan de Lago Nahuel Huapi –

- Camping aan de Lago Espejo Chico -

- Pic Nic aan de Lago Pichi Traful -

- Uitzicht op de Lago Hermoso –

- Waterval langs de weg –

- Siesta en (héél) fris duikje aan de Lago Meliquina-

De Ruta eindigt in San Martín de Los Andes, een gezellig vakantiestadje, waar we ons tentje nog eens hebben opgezet en hebben genoten van een gezellig avondje. ’s Ochtends vroeg (héél vroeg: 5u30) zijn we dan opgestaan en hebben alles ingepakt. 1400km richting Oosten, opnieuw de woestijn door, om ’s avonds aan te komen in Tandil, onze startplaats. Op de kilometerteller van ons dapper autotje: 4220km. Op de harde schijf van de computer 1200 fotos, en wij heel gelukkig van tien mooie reisdagen. Het belooft hier in Argentinië nog mooi te worden!!

Van Oud naar Nieuw

Van oud naar nieuw in Bariloche

- Bariloche -

Bariloche est une vraie ville, perchée sur les rives du lac Nahuel Huapi, qui déborde d’activité quand nous arrivons le 31 décembre en début d’après-midi. On décide de se chercher rapidement un logement pour être à l’aise en suite. Pour passer le réveillon, on s’offre un hôtel en plein centre. La question étant ce qu’on allait faire le soir, Pierre surfe un peu sur internet, et on décide de tenter notre chance au restau ‘Cassis’ un endroit dit ‘très bonne cuisine, vue magnifique sur le lac’, conseil donné à un couple ‘fin vingtaine’. On téléphone, coup de bol, une table vient d’être annulée et nous recevons une place !

- Lago Guitiérez -

Vers 16h nous prenons un petit taxi qui nous mène à l’endroit – 15min de Bariloche, autour d’un autre, nettement plus petit lac Guitiérez. On commence par se balader, jusqu’à ce que vers 20h30 on entre dans le chalet, surplongeant le lac. C’est un style de club house, magnifiquement décoré, et seulement six tables dressées ! Le personnel nous offre un verre de champagne sur le ‘deck’ en attendant que les autres arrivent, à l’heure argentaine !

Nous avons une petite table à deux, à la fenêtre, et dégustons des petits plats, très très fine cuisine, accompagnée de vins délicieux ! A l’apéro on s’était lancé dans des activités de ‘ijsbreken’ (proposer de prendre les groupes en photos, faire tchin tchin, etc) de quoi un peu situer les gens : une table d’américain façon américaine, avec une part d’enfants aussi ; une table de deux familles, dont une argentaine plutôt aisée (Pierre dira ‘maffia’), un trio de jeunes américains début trentaine, comme par hasard des consultants, et plus tard pendant le repas se sont joints une autre grande famille Argentaine ainsi qu’un couple argentin.

- réveillon au 'Cassis' -

Pour les douze coups de minuit, tout le monde se lève et dans l’enthousiasme de ‘salud’, du bon vin et des photos dans tous les sens, on s’ajoute à la table des 3 américains pour finir le repas, commencer les danses et finir la soirée en partageant le taxi retour. Un réveillon mémorable dans notre nouveau pays !


Jour de l’an
Manqué le petit déj, du check out vers un parking le long du lac, une petite aspirine pour Pierre qui a un peu mal au cou et nous continuons notre petite nuit dans notre camionnette. Surprise au réveil, il est alors une heure de l’après midi, les phares étant restés allumés… batterie plate… La pompe à essence un peu plus loin nous remballe, et heureusement des argentins faisant un asado à 2 pas de là, nous aident à charger l’histoire, et nous nous mettons en route pour la route des 7 lacs qui commence à Villa la Angostura à 60km.

Dans le plus grand des silences, entrecoupés de temps en temps d’un grognement ou soupire du lendemain de la veille, nous faisons la route. Logeant le lac, bordé de montagnes (c’est ici qu’on ski en hiver), c’est un peu comme ils disent ‘la suisse, mais en sauvage’. A Villa La Angostura un petit pain nous retape, une balade nous donne un peu d’air, et nous nous installons dans un petit hôtel au port avec une vue splendide sur le lac. La belle maison magnifique comme seuls peuvent l’être les villages suisses en été (on n’y est jamais allé, seulement en hiver ;-)) dégage une ambiance relaxe dans ses jardins, et les gens prennent du bon temps ici. Nous aussi ! Une nuit réparatrice, et après ce petit mot nous allons louer des vélos pour faire un tour de 25km dans la petite péninsule/parc naturel de los Arrayanes juste ici.

- Villa La Angostura-

Ruta de los siete lagos, ce sont encore un petit 100km jusqu’à San Martin de Los Andes, qu’on compte faire tout à l’aise en 2 nuits, avant de refaire vendredi la longue traversée vers Tandil !

Des sms que nous avons reçus – merci !- , des coups de fil passés, nous avons l’impression que tous les réveillons ce sont bien passés et c’est tant mieux ! De quoi bien commencer une nouvelle année pour tous!