La Tribu Van Meerbeeck

Matthias bientôt 3 ans, cherchez la touche verte, où trouvez-le à rassembler des petits trésors et les mettre dans ses poches ;
William, bientôt 3 ans aussi - étonnant non? -, vous le reconnaîtrez à une touche bleue - blue bill - il saute et court partout! ;
Amélie, la seule vraie princesse de la tribu, curieuse, délicate et une vraie actrice de théâtre en rose ou lila!

26/02/2008

Gualeguaychu - Manu!

Terwijl Pierre even naar het immo-kantoor was om een paar zaken te regelen, is Manu zaterdagochtend aangekomen! Hij is op zakenreis geweest in de States en komt ook in Argentinië klanten bezoeken.
Gezien onze bus naar Gualeguaychu pas om half vier vertrok, had Manu de tijd om rustig te ‘landen’ en om kennis te maken met de Recoleta-buurt: straatjes, kerkhof van Evita (en andere BA’ers), het park er rond met artisanale souveniertjes om ten slotte op een terrasje een diepzinnige vergelijking te maken tussen Belgisch (t is te zeggen de Stella Artois die in Z-Amerika gebrouwd wordt) en Argentijns bier.

Later op de dag, na een flinke 4 uur bus, komen we aan in Gual, waar Sofie en Charlie ons al de nodige tickets hadden gekocht en nog de dag zelf een slaapplaats hadden weten te bemachtigen, ondanks de tienduizenden mensen die het dorpje vulden. Sofie en Charlie waren hiervoor na een nachtje-door in Buenos Aires om 6u ’s ochtends vertrokken! Merci!
- Sofía et Charlie-

Na een aperitiefje midden het rumoer van vroege feestvierders – auto’s die voorbijrijden met wel 10 jongeren in, de nodige toeters, schuimbussen en decibels, maar ook mmmmmoons en andere – hebben we ons getrakteerd op een erg lekkere ‘tenedor libre’ parilla. Foto’s zeggen waarschijnlijk wel genoeg, het was echt goed, lekker en ook gezellig! Manu’s eerste Argentijns vlees, een voltreffer (en sinds hij nu elke dag met zijn klanten op restaurant eet, komt ie ongetwijfeld als expert terug naar huis! Gelukkig schijnt Amélie zeer goed te kunnen te koken om aan de verwachtingen te voldoen!)

- "all you can eat vlees op het vuur" -

Carnaval zelf is:

- feest, ambiance, ritme,veel kleuren, weinig kleren! -

Over 500meter lengte worden er tribunes gebouwd en verschillende groepen defileren op muziek rond bepaalde thema’s van 22u tot .. 3u? Vraag de jongens niet welke thema’s ze gezien hebben, die hadden ongetwijfeld oog voor wat anders ;-) (nu, meisjes hadden ook niet te klagen hoor!)


- de drie mannen-


Zondag waren we nog vroeg genoeg terug in Buenos Aires om naar het zondagsmarktje van San Telmo te gaan, dan naar La Boca, via de Obelisk op de werelds breedste avenue, door Microcentro naar Puerto Madero, om daar te eindigen rond een welverdiende cocktail en een paar sushi’s!

- op stap in San Telmo-

- Kunstenaars in San Telmo-


-Passie en kleur in La Boca-

- 9 de Julio, Obelisk en Plaza de Mayo -


- Casa Rosada op Plaza de Mayo-

- Puerto Madero en op de achtergrond de Puente de la Mujer-

- bekomen in de lounge van Asia De Cuba-

21/02/2008

Over Juan, Shakira en een paar Noren

Grote overwinning : Pierre heeft ondertussen al uitgepluisd welke bus hij moet nemen voor heen- en terugreis, en hij meldde gisteren officieel dat de afstand ok was! Het ziet er dus naar uit dat wij hier wel even gaan blijven in Azcuénaga 1562! Komt ons goed uit, want we zitten hier ook echt wel goed, zowel binnenshuis als buitenshuis!

Avant-première ook! We hebben zondagavond onze eerste gasten gehad! María en Sofie zijn komen piepen hoe ons appartementje was. T was maar een snel bezoekje – wél lekker want ze hadden medialunas mee voor Pierre. Onze logeerkamer heeft van t weekend zijn première: Manu De Smet komt hier een paar dagen voor t werk, en we brengen het weekend samen door. We proberen vanavond (donderdag) tickets te vinden voor het Carnaval in
Gualeguaychu (herhaal samen?!) We zouden samen met Sofi en Charlie (van de pollo al disco?) gaan!

Maandag ben ik begonnen met mijn lessen Spaans. Een volle 4uur, en tête-à-tête met Profesor Juan … Afzien! T is te zeggen, vier uur is echt wel veel, en van 10U30 tot iets na 14u30... En ik kan niet wegkruipen in een hoekje en even indutten, want ik ben enige leerlinge! Hoe hebben we het vroeger overleefd om 8u les te hebben!!??
Nadat hij mij de eerste les fameus op mijn tenen had getrapt, loopt het nu allemaal wel vlot, en is het héél interessant omdat het me een ‘insider’s’ blik geeft op Argentinië en zijn recente geschiedenis. Zo hebben we vandaag gekeken naar de film ‘la memoria de los saqueos’ (social genocide) van Pino aka Fernando E. Solas. Een aanrader!! (is meegefinancierd geweest door Frankrijk en Zwitserland, dus je zou hem echt wel in een goede videotheek moeten kunnen vinden) Met tranen in de ogen soms, allebei!, of roepend op een of andere politicus (hij dan ;-) hebben we gekeken naar dit verhaal dat teruggaat naar de oorzaken van de crisis van 2001 en de straatprotesten zelf.

T was maandag nochtans niet zo goed begonnen dus! Juan is 27jr, studeerde filosofie en is ongetwijfeld een schrijver/artist/.... Hij heeft roots in Italië, Rusland, Polen en Frankrijk of zoiets, enfin, in dat opzicht nen echte Argentijn! Hij wil me een of andere tijd uitleggen, en geeft als voorbeeld DE openingszin uit HET boek van DE grote schrijver Gabriel Garcia Marquez. Nu iedereen die mij kent, weet dat ik niet veel lees. Uiteraard wil dat niet zeggen dat die naam geen belletje doet rinkelen, maar nu om zijn ‘100 años de soledad’ echt gelezen te hebben, neen, dat niet. Eerste verontwaardiging bij Juan. De tweede komt des te harder aan als ik zeg dat ik eigenlijk niet veel lees; fatale verontwaardiging als ik zeg niet eens in mijn moedertaal te lezen. Enfin, hij moet op dat moment besloten hebben dat ik dan wel heeeel erg dom zou zijn. Hij vervolgt dus met Garcia Marquez, en zegt dat hij van Columbia afkosmtig is. “Columbia, sabes?” … “Shakira, ves?” .. Enfin, hij ging me dus eventjes uitleggen waar Columbia is aan de hand van Shakira…. Ikke niet content ;) Knalrood… Enfin, nu , 4 dagen later vinden we het al een pak beter met elkaar. De lessen zijn vooral gesprekken; discussies, over politiek, economie, vergelijking van talen (kon er niet van over dat ik 4 talen sprak en nog minder dat het Latijns nog effectief wordt gegeven op school – was voor hem bijna zijn grootste droom, dát ooit te leren!) T is echt wel leuk, en interessant, al zal mijn grammatica er vooral in de praktijk op vooruit moeten gaan! Pierre is overigens nog niet begonnen met zijn Spaans, dat is voor komende maandag!


Komende maandag ook (waarschijnlijk) mijn entrevista met de
Fundacion Sagrada Familia waar ik (waarschijnlijk) aan de slag zal gaan voor de komende weken. Geïnteresseerden kunnen een kijkje nemen op hun site, het gaat in het algemeen om steun aan arme families via huisvestingsprojecten (bouwen en verdelen van huizen, renoveren, raad geven, microfinanciering, materialenbank, enz…)


Verder loopt het hier wel zijn gangetje, ikke naar de les, pierre naar ’t werk, en dinsdagavond zijn we gaan eten met een paar andere vrijwilligers, kwestie van ze te leren kennen enz. Blijkt dat er bij BAVolunteers momenteel een 15tal vrijwilligers zijn, waarvan een pak uit Noorwegen. Dinsdagavond waren enkel de ‘ouderen’ aanwezig, dus allemaal rond de 25jr. Best wel leuk en gezellig! Er was een Australisch paar waarbij, net als bij ons, zij was gestopt om zijn werk te volgen. (enfin, zij hebben nog net een tikkeltje meer chance: 6wkn werken, 2 wkn vakantie is hun ritme … t gras is toch ECHT wel (nog) groener bij de buren! Héhé) en dan nog 3 Noren, een Costaricaanse vriendin van de Duitse Katrin (zij werkt ook effectief voor BAV en organiseerde het etentje) We zijn overigens gaan eten in een ‘noordeuropees’ restaurant, Olsen (met dat rare streepje in de O), met een niet zo zeer erg scandinavische kaart, dan wel vooral veel wodka met alle gerechten en een zeer inventieve keuken (Pierre vond het wat té inventief om sushi te eten van aardappelpuree ;-))
Prachtig idee hebben we rond middernacht gehad om er nog ene te gaan drinken met de drie Noren… Ongelofelijk onmenselijk was het om ’s anderendaags na 4 uurtjes slaap op te staan! Ontbijt ‘à la sédergine’, of wat had je verwacht! Tot de vroege uurtjes, met gezellige drukte om je heen, interessante mensen die je leert kennen, live-muziekjes op de achtergrond, sippen van alle mogelijke drankjes op een terrasje en de wereld heruitvinden!! Wie denkt er dan aan ‘s anderendaags?

17/02/2008

Otra mudanza!

La semaine écoulée en a été une de fêtes et d’évènements (en ordre chronologique):
- mon premier cours de théâtre, mardi soir, dans une superbe petite salle cachée dans le quartier d’Abasto. On était pour ce premier cours 4 filles (américaine, tchèque, française et belge). Toutes ayant déjà un vrai ‘passé récent’ de théâtre sauf moi, je pense ne m’être pas trop mal défendue lors des exercices d’impro et autres. Je me tâte par contre à continuer, je pense que 2 heures par semaines d’exercices, à la longue me barberont peut-être. Mes « expériences » théâtre comportent 2 fois une semaine de stage de théâtre, où l’on écrivait notre pièce pour la montrer aux parents après. Pas du grand professionnalisme, c’est vrai, mais ce qui me plaisait, contrairement aux cours ici, c’est qu’il y avait un résultat. Ici, si je continue je dois trouver mon plaisir dans les exercices mêmes principalement. A voir !
- l’anniversaire de Pierre (et Nath): on avait prévu d’aller faire une dégustation de vin Argentin (on vous a déjà dit qu’ils sont vraiment très bons, à bon prix ?), puis d’aller au ‘Museum’ pour un after-office. On n’avait pas prévu que Pierre rentre vers 20h30 ;-) Alors on s’est gâté avec un bon apéro, resto, … à Puerto Madero même au ‘Asia de Cuba’. Petit cocktail, entrée sushis, plats principaux accompagné de vin et eau ;-)
- 14 février, debout à 6h30 pour un conference call à 7h00 ! Vive le décallage avec l’Espagne ;-) Enfin, cela nous a permis de prendre un petit déj ensemble – et oui, me suis levée aussi ! – et Pierre prend de plus en plus goût à ses medialunas (croissants) au dulce de leche (style de lait sucré caramelisé). Le soir ‘Opération Vide Frigo’ et clotûre des valises etc.
- Vendredi : déménagement. Les photos en disent large je pense ! Ne nous demandez pas comment on fait pour trimballer déjà tellement plus en à peine un mois. Ca promet pour dans 5 mois! En tous cas, la tête du taxi valait de l’or : Pierre arrête en rue une belle break en se disant que dans ce coffre-là entreront facilement la grande valise, le grand sac à dos, la petite valise, le grand sac eastpak, le petit sac à dos eastpak, le grand sac ‘bouffe’, et Pierre et moi ! Le taxi vient à l’appart, monsieur ouvre le coffre. Première surprise pour nous : la tank à gaz qui prend la moitié du grand coffre ! hihi ! Première surprise pour lui : découvrir qu’il n’y avait pas que le grand sac à dos que portait Pierre, mais qu’on faisait 3 allers retour chacun avec des sacs ! Il en riait de toutes ses dents notre ami !

On déménage donc de Puerto Madero, quartier neuf, plutôt stérile, sympa pour se balader ‘safe’ et pour aller manger un bout, mais les rues n’ont pas d’âmes, il n’y a pas de vie de quartier car les gens n’y vivent pas vraiment, ils y sont de passage. Alors on suit les bons conseils de Marine, et on va se mettre à Recoleta. C’est un peu plus au Nord, mais pas encore tout à fait jusqu'à Palermo. Le quartier est réputé chique et sympa, connu pour son cimetière (celui qu’on a visité il y a qq weekends) et son architecture française. Ce que nous aimons particulièrement, c’est qu’à n’importe quelle heure, n’importe quel jour, il ya des gens qui se baladent, qui entrent et sortent des maisons, des petits magasins de tous les côtés, … Bref, un quartier qui vit agréablement !


Nous nous trouvons dans un très bel appart 2 chambres (pour toutes ces visites !) dans la rue Azcuénaga 1500 et dès, entourés des grands axes Santa Fe et Pueyrredon. A un cuadra y media, il y a un supermarché Coto, à3 cuadras le petit parc Mitre, et à 2 cuadras de plus, il y a tout l’ensemble : cinéma, bars, shopping mall ‘BuenosAires Design’, le cimetière, et le parc de Francia avec son marché d’artisaneries le samedi et dimanche ! Bref ! C’est TIP TOP !! Le test à venir sera pour lundi : la facilité/difficulté pour Pierre d’aller au bureau. Lui qui est grand fan des transports en commun, aura le choix entre le bus 61 ou 93 (on épargne déjà la monnaie depuis 2 semaines) ou le metro+bus (disons le connaissant metro + taxi).


L’appart même est très bien, plus grand que l’autre. Commençons par les ‘moins’, comme ça on les oublie plus vite en surchargeant avec des côtés positifs: le terrain vague à côté a fait place pour un magnifique chantier … ciao ciao les grasses mats le samedi matin – jour de travail pour certains ici!! Dans notre building, le béton ne fait pas partie des matériaux utilisés pour bien isoler: le petit monstre au dessus de nous, on peut le suivre pas à pas, jusqu’à entendre l’armoire qui s’ouvre et se ferme ! L’air-co ‘humidifie’ jusqu’à remplir un seau d’eau (oui, claro, j’exagère un peu !)

Enfin, croyez-nous, on ne se plaint pas jusqu’ à présent, très contents de bouger, de changer, de découvrir de nouvelles choses ! D’ailleurs le quartier a tout ce qu’il faut tout près, on a même su aller faire le grand supermarché à pied. L’heure étant déjà trop tardive pour pouvoir faire envoyer les courses à domicile (service quasi gratos quand on achète pour plus de 25€) on a trouvé que la meilleure solution était de prendre la charrette jusque dans la cuisine :-)

Petit ‘hasard’ assez incroyable aussi, sur notre table à manger trône un plat avec un lézard… Très reconnaissable pour moi : c’est un plat du peuple Lenca, du Nord du Honduras ! Ainsi aussi, se trouve dans la chambre d’amis/bureau/armoire de Pierre un calendrier des Cayos Cochinos, petites îles perdues devant la côte hondurienne. Olivia se souviendra bien de nos tentatives de les rejoindre comme des aventureuses en transport ‘local’ improvisé :-)

Enfin, tout ce changement, ce nouveau et cette découverte s’est fêté vendredi soir avec une bouteille de vin mousseux accompagné de quelques tapas !


Oh ja, prachtig detail op een van de fotos: Buenos Aires is echt wel hip en trendy, de Buenos Aires Design vol leuke winkeltjes met echt mooie dinges, op de marktjes kan je vanalles moois kopen, maar de gek die dit verkocht krijgt en de andere gek die dit aankoopt, die mankeren toch iets: een prachtig FAKE plasma scherm! Volledig nep, als ‘decoratie’, en daar betaalt nen mens dus voor hé! Gaat er bij mij toch niet in, mooie kaders en fotos genoeg te koop om écht te versieren… Halala :-)

12/02/2008

Palermo y El Tigre

Un weekend sans soleil - je pense qu'il se trouvait chez vous!- ca nous change! Mais nous empêche pas biensûr de partir découvrir! Alors samedi après-midi, nous sommes partis à Palermo pour chercher des pantalons casual chic pour Pierre - en vein malgré l'énorme offre du centre + de l'avenue Santa Fe, une avenue remplie de magasin sur plusieurs kilomètres! De là, nous sommes entrés plus dans le barrio pour y voir quelques places, les unes plus animées que les autres, entourées parfois de bar et resto hip & trendy, d'autres de magasins 'vintage' ou de disign unique. En soit rien pour moi, mais chouette quartier animé! Nous comptions y rester manger le soir, mais en espérant voir un bout de carnaval au centre ville on a repris le metro. En vain aussi, alors on est allé manger à San Telmo, au Via Via! Agréable soirée dehors!



Dimanche après-midi Maria Verellen (du Noël à Tandil) nous avait convoqués pour aller al 'Río' ... comme le temps n'était pas top, pas de kayak au programme, mais en train direction Tigre, commune un peu en dehors de Buenos Aires, où un vieux port à fruits s'est transformé en grand marché ouvert où s'achètent meubles en bois, artisanie, souvenirs, .... Et de là, des bateaux partent aussi découvrir le delta de la rivière, entre les canaux et risières... On ajoute l'excursion à notre liste, pour un jour de beau temps! Maintenant qu'on sait où et comment prendre le train (toch wel nen volle 1,1 peso, ofte 11 belgische frank voor een dik uur op den trein zitten!)


Na een rondje in Tigre hebben we een andere kusttrein genomen naar San Isidro, een chique buitenwijk van Buenos Aires. (oh ja, de trein was nu maar eventjes vijf maal duurder - nog steeds goedkoop uiteraard- voor een half zo lange afstand. Je raadt het al wie er op die trein zit en wie niet. Zitten er wel op: drie amerikanen die ruzie maakten omdat een vrouw hen vraagt het vierde zitje vrij te maken voor iemand met gebroken voet ... Zitten er niet op, in tegenstelling tot de goedkope trein: de kindjes die een paar kunstjes tonen om enkele pesos bijeen te bedelen. Voor hen is die trein natuurlijk wat te duur) In San Isidro ontmoeten we dan Sofi en haar vriend Charli in een soort 'strandclub' Peru Beach. Schoon volk, en een gezellig pintje!

Charlie nodigde ons tegen de avond uit om nog iets te gaan drinken bij hem thuis. Als we dan met ons 3ien aankomen, zijn de mannen (Charli en zijn vader) al volop bezig met koken! Ok dan, ze hebben blijkbaar de geplande pizzas laten staan om ons te ontvangen met "pollo disco". Dat is kip op het vuur, maar in een soort grote pan, de 'disco', dat eigenlijk vroeger dienst deed op den buiten als schijf om het land te bewerken. Een toch wel typisch gerecht dus! En Lekker!! En vooral, heel gezellig, en aangenaam te weten dat je zo vanzelfsprekend ontvangen wordt! Enfin, Pierre zijn kookkunsten zijn er niet op vooruit gegaan (hij had ocharme de ui in de verkeerde richting gesneden en ze hebben het weggegooid!) maar zijn Spaans wel! En ik? Wel als vrouw mag je dan bijkletsen, ja, beetje tafel dekken en aperitiefjes snijden, maar ook sippen van een cocktailtje terwijl de mannen aan het vuur bezig zijn! Héhé!

Een drukke week staat ons te wachten! We moeten de check-out van dit appartement doen (wil ook zeggen alles terug inpakken!), en vrijdag trekken we ons nieuw stekje in. Ik ga vanavond even piepen tijdens een theatercursus 'practicar español haciendo teatro'! Morgen woensdag is onze Pierre (en Nathalie) dan jarig! Wat we gaan doen moeten we nog beslissen zo, zonder vriendjes is het wel wat minder vanzelfsprekend! We zullen wel inventief zijn! Woensdag is after-office day, dus da's al een mogelijkheid. Ik ga morgen ook terug langs bij Buenos Aires Volunteer om mijn contractje te tekenen enzovoort. Heb mijn cvtje zonet opgestuurd en zij contacteren dus nu de organisatie die ik heb gekozen uit hun voorstellen! Donderdag zou ik al beginnen met een intensief cursusje Spaans, eerst morgen instaptest doen! Vééél te doen! Leuk!
( oh ja, voor deze 'bijdrage' dank ik fotograaf Pierre)

08/02/2008

Weekend in zicht


Hier jeudi, j’ai donc été chez l’orthodentiste, que je devrai ensuite encore voir deux fois avant d’être débarassée de ce tas de féraille dans ma bouche ! Il me semble bien, je suis juste un peu étonnée qu’il n’ait pas changé le fil hier, il l’a juste sorti, tripoté avec une pince, et remis à sa place. En plus, je n’ai pas mal, ce qui me fait dire que mes dents ne bougeront plus beaucoup … Bref, prochain rendez-vous le 7 mars … Etrange aussi d’être confrontée aux habitudes argentines lors de ce rendez-vous : la secrétaire m’ouvre la porte, m’accueille et avant que je ne puisse m’asseoir, me donne un gros bisou ! Hello to you too ! Puis entre une dame, jamais vue, mais à voir sa tenue elle doit être la fille orthodentise de mon monsieur, et elle aussi pour dire bonjour me donne un gros bisou ! Eh bien, voilà de quoi se sentir à l’aise dans une salle d’attente héhé ! Sinon, il est vrai qu’on avait été mis un peu au courant que les Argentins étaient plus ‘physiques’ etc. tel qu’on le sent nettement chez les Verellen à Tandil. Mais je ne m’étais pas attendue à embrasser l’orthodentiste, ni son aide administrative. Et en réservant notre prochaine appart, la dame de l’agence quitte la conversation téléphonique avec ‘un beso’ … En arrivant au rendez-vous dans son bureau, j’ai aussi reçu ce beso ! Que d’affection dans ce pays !!!
Et sinon, donc, mon rendez-vous hier chez BA Volunteer ! Des gens très sympas, jeunes, frais et dynamiques ;-) C’est une organisation intermédiaire, qui trouve des projets etc pour des étrangers venus passer leur temps de façon utile. Très enthousiastes d’avoir une assistante sociale diplômée qui fait de moi une ‘volontaire professionnelle’ – klinkt goed hé – elle m’a proposé 5 projets, qui proposent un travail qui met en équilibre des tâches au bureau et sur le terrain, comme je demandais. Il y a un projet qui a ma préférence, ce que j’ai exprimé hier soir dans un mail. J’attends donc des nouvelles et je me lance officiellement avec eux. Leur avantage – par rapport à un projet que je trouverais seule – c’est qu’ils ont déjà des contacts établis avec plus de 100 ong’s, ils offrent un encadrement, 20h de cours d’Espagnol mélangées à une immersion culturelle (zo’n beetje een inburgeringscursus hé), des activités sur base volontaire ainsi que des petits papiers preuves du travail effectué (aka certificats). Ils allaient m’envoyer aussi une invitation pour retrouver les 15 autres volontaires actuellement actifs ce soir au resto, mais pour l’instant encore rien reçu. Un petit mail ‘rappel’ s’installe !

Les autres projets pour ce weekend sont du shopping demain (pantalons bureau pour Pierre) combiné à une visite de Palermo de jour – qui certes terminera de nuit, vu que beaucoup de bons petits restos se trouvent là ! Dimanche nous voyons Maria Verellen et une cousine Sofi pour aller ‘al Río’. Pierre et moi n’avons aucune idée très très précise de ce que ça pourrait être, alors on s’imagine les plus grandes folies, et surtout Pierre voit tout ça d’un bon oeil : en voyant des filles en petite tenue à la télé hier soir, il a déclaré que c’était certainement là qu’on allait aller dimanche ! ;-) Hoop doet leven hé!
Pour nous remonter un peu le moral météorologique – et oui, second jour de grisaille, de vent et de pluie !! – je mets quelques photos de ‘Pierre - tijdens zijn afterwork aperitief op het dak - in betere weersomstandigheden’!

06/02/2008

Een nieuwe start!

Le vendredi, quand Pierre est arrivé, il nous a fallu quelques heures pour se remettre au même rythme : Pierre laisse derrière lui le stress de Barcelone, et se dit ‘oef, enfin à Buenos Aires … Relax’ et moi je me dis ‘oef, enfin à deux à Buenos Aires … Action !’ Comme quoi, tous les jours il faut communiquer ! ;-)


Ceci dit, ceci fait, on s’est installés sur la terrasse d’un mexicain ici en bas, et le programme du weekend s’est dessiné ! Samedi, l’aventure du premier bus direction La Boca. Je dis l’aventure du bus, car il faut biensûr savoir le quel prendre, et puis on découvre les ‘règles’ quant à comment le prendre : se mettre à l’arrière de la file sur le trottoir, rentrer rapidement, mettre la monnaie dans la machine qui donne alors un petit ticket. C’est surtout la monnaie qui forme l’épicentre de l’action : c’est une denrée rare ici, tout le monde en a besoin, personne n’en a, et les magasins détestent en donner … Bref, petit challenge de la vie quotidienne !

Un vieux petit monsieur Argentin nous dit que c’est ici qu’on veut descendre – tiens, est-ce que nous avons tant l’air de touristes que ça avec le Lonely et le Nikon ? – et nous voilà à La Boca. Le quartier même n’a pas très bonne réputation et on nous conseille de rester sur le ‘beaten track’ donc nous voilà dans les 2 petites ruelles aux maisons toutes colorées. C’est ici qu’est né le Tango, dit-on, et l’artiste qui a eu l’idée de réaménager ainsi les ruelles de la Boca, tout en couleur, se serait nettement inspiré des immigrés Italiens, qui avaient importée la coutume des ports italiens, de déverser les restants de peinture – qui avait servie à retaper les bateaux – sur la façade de leur maison. On se sent un peu comme dans un parc d’attraction, avec poses de photos et autres, mais l’ambiance est bon enfant, en musique et en couleur !


On y retournera certainement, ne fut-ce que lors de la visite ‘d’Européens’, ou j’irai un jour de plus grand soleil pour avoir un beau ciel bleu en arrière fond… et oui, même l’été argentin présente parfois quelques nuages !
Ah oui, biensûr, il y a aussi à La Boca, l’énorme stade de foot de Boca Juniors. Pas grand-chose à faire ou à voir sans match, mais j’imagine que Pierre – le –grand – fan – de –foot organisera certainement une visite lors d’un match !


Dimanche en route pour Recoleta, quartier un peu plus au Nord, connu pour son architecture Française, qui en fait un barrio prisé et où il fait bon vivre ! J’avais déjà été en prospection, car mon orthodentiste travaille par là. Etant en weekend, un agréable petit marché s’installe sur la plaza francia, bordant le fameux cimetière de Recoleta.

Une visite du cimetière s’impose, et elle n’a rien de lugubre d’ailleurs. Les tombes sont de réelles maisons, avec porte d’entrée, cage d’escalier, oui, même des cheminés d’aération ! Incroyable… On a sillonné pendant quelques temps les petites ruelles et on est aussi passé par l’inévitable tombe d’Eva Peron, aka Evita.

En se promenant dans les rues, agréablement animées surtout pour un dimanche, nous avons spoté notre future appartement, avant de repasser par la plaza francia. Là nous nous sommes arrêtés près d’un groupe de Capoeira, art de combat/danse d’origine Brésilienne (Ellen zal het wel herkennen zeker). Entre les techniques impressionnantes, les danses entraînantes et l’ambiance agréable, on a passé un bon moment. Il faut dire qu’il y avait de « belles choses à voir » aussi ;) héhé. Peut être bien que j’irai lire mon livre dans les environs de temps en temps !


Après un bon weekend, Pierre a eu un bon (re)départ au boulot ! Bonne chose ! Il découvre notre appartement, le quartier, et les bonheurs d’une piscine sur le toit, où Pierre organise son apéro tous les soirs !

Nous nous voyons pour l’instant aussi le midi. On mange à l’appart ou dehors, et l’autre jour, nous nous sommes même fait inviter au resto ! On faisait du lèche-vitrine devant un nouveau resto, dont le patron avait déjà dit à Pierre qu’ils n’ouvriraient que la semaine prochaine. Comme Pierre est repassé devant avec moi, on a été invités à l’intérieur pour un repas de ‘try off’ ! Hihi … gniffel gniffel… Du coup, pas une petite salade évidemment, mais entrée, plat principal et dessert ;-)

Après un tel repas, heureusement que Pierre m’accompagne maintenant quand je cours ‘Start to run’ avec Evi, et qu’on peut se remettre de tous ces excès! Je n’aurais par contre pas voulu être à sa place de devoir travailler encore après, j’étais très contente à ma piscine !

C’est pas très sérieux évidemment tout ca, c’est pour ca qu’on s’occupe aussi à chercher le prochain appart, retourner chez l’ortho, rencontrer les gens de BA Volunteer demain et Pierre commence des cours d’Espagnol sur ses heures de midi un de ces 4 !


02/02/2008

Back to Argentina !

Na een intermezzo van zo'n 3 weken weken waaronder twee WE's in België, is het eindelijk weer zo ver. Ik begin aan mijn laatste werkdag in Barcelona, om tegen 20h50 het vliegtuig richting Buenos Aires te nemen waar Pascale mij opwacht.

Zo ziet mijn werkdag er eigenlijk uit:

8h00: Wekker ... mmmh iets te vroeg ... elke dag heb ik een dilemma: ofwel sta ik op, en kan ik nog gaan ontbijten; ofwel blijf ik nog wat slapen en dan is het rushen om zonder ontbijt aan mijn dag te beginnen. Ik beslis om te blijven slapen.

8h45: Ik sta op, douche in, inpakken (gelukkig heb niet te veel bij me, daar alles nog in Argentinië is gebleven), check-out, en richting kantoor. Ik neem de tram daar mijn hotel toch zo'n 1,5 km ver is, en het is al over 9...

in de achtergrond: ons hotel.

Avenida diagonal / Selva de mar richting kantoor, in de verte ons vorig appartement.

14h - 15h: lunchtime! Zoals gewoonlijk als Pascale niet bij me is, koop ik een broodje en eet ik het op 't strand. Zoals jullie kunnen merken, is het ALTIJD mooi weer in Barcelona. Het strand is drie 'cuadras' ver het kantoor, zo'n 500m dus.

20h: na een drukke dag, met nog ultieme vergaderingen en tegenvoorstellen, is het eindelijk zo ver. Ik neem een laatste keer het typisch Barcelonees gerecht: Patatas braves con cerveza, op de luchthaven. Ik vlieg richting Madrid, waar ik een connectie heb rond 00h50 richting Buenos Aires
Richting Buenos Aires: zo'n 13 uren vliegen, gelukkig gaven ze 'the simpsons movie' als film ;-)
Geen online poker deze keer => aan iedereen vlieg TAM daar kan je interactief pokeren, schaken, etc met je mede-passagiers.
11h00 lokale tijd: Vanuit het vliegtuig zie ik ons appertement in BA, en Pascale die aan het zonnen is op ons dakterras :D
Voor een duidelijker zicht (maar zonder Pascale op het dak) kunnen jullie altijd mijn concurrent raadplegen:


Nog vlug een foto van ons adres. Als jullie in de buurt zijn, kom dan zeker maar even langs. Manu De Smedt kom al eind Februari, de zussen van Pascale midden maart, en we wachten nog op Gilles, Anne Laure, Muriel en Antony, maar ik moet eerst meer duidelijkheid hebben rond mijn vakanties ...


Eindelijk is het zo ver ! we zijn weer samen aan het ontbijt ! Hopelijk starten we nu voor goed met ons tweëen het Argentijns avontuur !