La Tribu Van Meerbeeck

Matthias bientôt 3 ans, cherchez la touche verte, où trouvez-le à rassembler des petits trésors et les mettre dans ses poches ;
William, bientôt 3 ans aussi - étonnant non? -, vous le reconnaîtrez à une touche bleue - blue bill - il saute et court partout! ;
Amélie, la seule vraie princesse de la tribu, curieuse, délicate et une vraie actrice de théâtre en rose ou lila!

07/04/2008

Ruta 40 to Bariloche

Ruta 40 is een ervaring, een reis op zich, een oneindig schilderij van amper schakkerende taferelen. Tussen El Chalten, ons trekkersoord, en Bariloche, een veel groter en hipper bergstad, liggen 1340 kilometers landschap. De mythische weg krijgt meer en meer asfaltering, al ligt er merendeels ‘ripo’ op: keitjes. Vergeet dus maar de vergelijking met Europese wegen naar afstand en duur. Hier in Argentinië worden deze 1340 km afgelegd in twee dagen, twee volle dagen reizen! Eerst van El Chalten naar dorpje Perito Moreno in iets meer dan twaalf uur, en de volgende ochtend om 8u opnieuw de bus in, om rond 21u ’s avonds in Bariloche aan te komen. Gezien de enorme vlaktes, dan weer bergen, voelt het aan alsof de bus maar een keitje meer is op de lange weg, zo enorm klein voel je je, als je twaalf uur lang rijdt, en slechts 1 of 2 dorpjes tegenkomt….


In Bariloche – waar Pierre en ik overigens nieuwjaar hadden gevierd – hadden we twee nachten in een hostel gereserveerd. ’s Zaterdags was het weer niet echt optimaal (naar Argentijnse zomernormen wil dit zeggen dat er wat wolken in de lucht hingen die toch wel dreigden met wat regen) en we wilden het ook niet echt riskeren om fietsen te huren en kletsnat te worden. We hebben dus een zorgvuldig aangepast programma uitgetekend, voor wat onze ‘day off’ is geworden! Ingrid op de massagetafel, de drie zussen onder de kappersschaar! Wat wandelen, auto huren voor de komende dagen, en ’s avonds op tijd en stond in de Irisch Pub voor de happy hour champagne ;-) Daar zijn we overigens blijven plakken – tiens, tiens, wie had dat gedacht – samen wel met 2 amerikanen.

Zondag heeft Annick ons langs de circuito chico gereden, een soort ‘sightseeing’ tour rondom Bariloche. We zijn ook met de stoeltjeslift bovenaan de Cerro Campanario geraakt, waar we zomaar eventjes getrakteerd warden op een prachtig 360° zicht op de verschillende meren en bergen rond Bariloche. Mogelijks een van de mooiste uitzichten ooit…


Met die mooie beelden eindigde voor mij een week rondreizen met mijn zussen en Ingrid. We hebben enorm mooie dingen gezien, veel leuke trips gedaan, en al waren er soms spanningen – normaal toch onder zussen hé!? – die zullen wat mij betreft vliegensvlug verdwijnen onder een stevig laagje prachtige herinneringen!

Aucun commentaire: